We wtorek (6.08.2019 r.) w Hawłowicach odbyła się uroczystość 40-lecia kapłaństwa ks. biskupa Jerzego Mazura, ordynariusza diecezji Ełckiej pochodzącego z Hawłowic.

Msza Św. koncelebrowana pod przewodnictwem ks. biskupa, któremu towarzyszyli również ks. dziekan Piotr Kandefer oraz ks. Łukasz Mazur, została odprawiona na ołtarzu polowym przy kaplicy pw. Wniebowstąpienia Pańskiego w Hawłowicach podczas odpustu.

W uroczystości uczestniczyli licznie zgromadzeni mieszkańcy, Hawłowic, przedstawiciele lokalnych władz samorządowych – Wacław Szkoła Burmistrz Pruchnika i Wiesław Jamrozik – Przewodniczący Rady Miejskiej w Pruchniku, Honorowa Straż Bożego Grobu oraz Strażacy z Ochotniczej Straży Pożarnej w Hawłowicach.
Delegacja złożona zarówno z przedstawicieli mieszkańców jak i samorządu Gminy Pruchnik złożyła ks. biskupowi serdeczne gratulacje oraz życzenia z okazji tak zacnego jubileuszu wręczając kwiaty.

Zakończenie uroczystości odbyto się przy nowym kościele gdzie każdy miał okazję spróbować sękacza oraz porozmawiać z ks. biskupem.

Jak podaje Wikipedia:
Ksiądz bp. Jerzy Mazur urodził się 6 sierpnia 1953 w Hawłowicach. W 1972 wstąpił do Zgromadzenia Słowa Bożego (werbistów).  Jednocześnie rozpoczął studia w Seminarium Duchownym Zgromadzenia Słowa Bożego w Pieniężnie. Pierwsze śluby zakonne złożył w 1974, zaś śluby wieczyste w 1978. Święceń prezbiteratu udzielił mu 22 kwietnia 1979 biskup diecezjalny przemyski Ignacy Tokarczuk. Magisterium uzyskał na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W latach 1980–1982 odbył studia na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, które ukończył z licencjatem z misjologii.

W latach 1983–1986 pracował w Ghanie. Po powrocie do Polski został w 1986 prefektem, a w 1987 wykładowcą misjologii w Misyjnym Seminarium Duchownym Księży Werbistów w Pieniężnie. W 1989 objął funkcję radcy prowincjalnego w polskiej prowincji werbistów. W 1992 wyjechał do Baranowicz. Jako proboszcz parafii Matki Bożej Fatimskiej stworzył parafię od podstaw oraz wybudował kościół parafialny.

Założył kolegium katechetyczne, którego był dyrektorem. Ponadto pełnił funkcję ojca duchownego kapłanów diecezji pińskiej i archidiecezji mińsko-mohylewskiej. Od 1994 do 1998 był redaktorem czasopisma „Dialog”. Od 1994 pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Katechetycznej Diecezji Pińskiej. Brał udział w organizacji Synodu Archidiecezji Mińsko-Mohylewskiej i Diecezji Pińskiej, będąc od 1996 członkiem komisji organizacyjnej oraz sekretarzem komisji koordynacyjnej. W przygotowaniach do Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 od 1997 odpowiadał za sprawy ekumeniczne. W zgromadzeniu werbistów w 1992 został superiorem dystryktu, a w 1997 superiorem regionalnym regii Ural, obejmującej terytorium Białorusi, Rosji i Ukrainy.

23 marca 1998 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym administratury apostolskiej Syberii ze stolicą tytularną Tabunia. Święcenia biskupie otrzymał 31 maja 1998 w prokatedrze Przemienienia Pańskiego w Nowosybirsku. Udzielił mu ich werbista arcybiskup John Bukovsky, nuncjusz apostolski w Rosji, w asyście biskupa Josepha Wertha, administratora apostolskiego Syberii, i werbisty Juliana Gbura, biskupa pomocniczego lwowskiego obrządku bizantyńsko-ukraińskiego. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Veni, Sancte Spiritus” (Przyjdź, Duchu Święty).

18 maja 1999 został mianowany administratorem apostolskim nowo utworzonej administratury apostolskiej Syberii Wschodniej z siedzibą w Irkucku, zaś 11 lutego 2002, wraz z podniesieniem administratury do rangi diecezji, został mianowany biskupem diecezjalnym diecezji św. Józefa w Irkucku. Dzięki jego zaangażowaniu w rozmowach z władzami państwowymi i przedstawicielami Kościoła prawosławnego możliwa była konsekracja katedry w Irkucku w 2000.

W kwietniu 2002 został zatrzymany na lotnisku w Moskwie w trakcie podróży powrotnej do Irkucka i przymusowo odesłany do Polski. Osiadł w domu werbistów w Michałowicach, skąd kierował diecezją irkucką do kwietnia 2003.

17 kwietnia 2003 Jan Paweł II zwolnił go z funkcji biskupa diecezjalnego diecezji św. Józefa w Irkucku i przeniósł na urząd biskupa diecezjalnego diecezji ełckiej, wakujący po śmierci Edwarda Samsela. Ingres do katedry w Ełku odbył 9 czerwca 2003.

W ramach Konferencji Episkopatu Polski został przewodniczącym Zespołu ds. Kontaktów z Konferencją Episkopatu Litwy i Komisji ds. Misji. Wszedł też w skład Komisji Charytatywnej. Ponadto objął funkcję przewodniczącego Krajowej Rady Misyjnej i został członkiem Komisji Nadzorczej Caritas Polska[11]. W 2005 był współkonsekratorem podczas sakry biskupa pomocniczego ełckiego Romualda Kamińskiego

Zdjęcia- Dawid Tomaszewski